spożycie

Polish

Etymology

From spożyć +‎ -cie.

Pronunciation

• IPA^(key): /spɔˈʐɘ.t͡ɕɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘt͡ɕɛ
• Syllabification: spo‧ży‧cie

Noun

spożycie n

1. verbal noun of spożyć
2. intake (consumption)

   Synonym: konsumpcja

Declension

Declension of spożycie

	singular
nominative	spożycie
genitive	spożycia
dative	spożyciu
accusative	spożycie
instrumental	spożyciem
locative	spożyciu
vocative	spożycie

Related terms

adjective

• spożywczy

 

noun

• spożywczak

 

verbs

• spożyć pf
• spożywać impf

 

Further reading

• spożycie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spożycie in Polish dictionaries at PWN