splunąć

Polish

Etymology

From s- +‎ plunąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsplu.nɔɲt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -unɔɲt͡ɕ
• Syllabification: splu‧nąć

Verb

splunąć pf (imperfective spluwać)

1. (intransitive) to spit (to evacuate (saliva or another substance) from the mouth, etc.)

   Synonym: plunąć

Conjugation

Conjugation of splunąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		splunąć
future tense	1st	splunę			spluniemy
	2nd	spluniesz			spluniecie
	3rd	splunie			spluną
	impersonal	splunie się
past tense	1st	splunąłem, -(e)m splunął	splunęłam, -(e)m splunęła	splunęłom, -(e)m splunęło	splunęliśmy, -(e)śmy splunęli	splunęłyśmy, -(e)śmy splunęły
	2nd	splunąłeś, -(e)ś splunął	splunęłaś, -(e)ś splunęła	splunęłoś, -(e)ś splunęło	splunęliście, -(e)ście splunęli	splunęłyście, -(e)ście splunęły
	3rd	splunął	splunęła	splunęło	splunęli	splunęły
conditional	1st	splunąłbym, bym splunął	splunęłabym, bym splunęła	splunęłobym, bym splunęło	splunęlibyśmy, byśmy splunęli	splunęłybyśmy, byśmy splunęły
	2nd	splunąłbyś, byś splunął	splunęłabyś, byś splunęła	splunęłobyś, byś splunęło	splunęlibyście, byście splunęli	splunęłybyście, byście splunęły
	3rd	splunąłby, by splunął	splunęłaby, by splunęła	splunęłoby, by splunęło	splunęliby, by splunęli	splunęłyby, by splunęły
imperative	1st	niech splunę			spluńmy
	2nd	spluń			spluńcie
	3rd	niech splunie			niech spluną
anterior adverbial participle		splunąwszy
verbal noun		splunięcie

Related terms

nouns

• spluwa
• spluwaczka

 

Further reading

• splunąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• splunąć in Polish dictionaries at PWN