spiknąć

Polish

Etymology

Borrowed from Czech spiknout.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈspik.nɔɲt͡ɕ/
• Rhymes: -iknɔɲt͡ɕ
• Syllabification: spik‧nąć

Verb

spiknąć pf

1. (colloquial, intransitive) to hook up somebody
2. (colloquial, reflexive) to hook up with somebody

Conjugation

Conjugation of spiknąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		spiknąć
future tense	1st	spiknę			spikniemy
	2nd	spikniesz			spikniecie
	3rd	spiknie			spikną
	impersonal	spiknie się
past tense	1st	spiknąłem, -(e)m spiknął	spiknęłam, -(e)m spiknęła	spiknęłom, -(e)m spiknęło	spiknęliśmy, -(e)śmy spiknęli	spiknęłyśmy, -(e)śmy spiknęły
	2nd	spiknąłeś, -(e)ś spiknął	spiknęłaś, -(e)ś spiknęła	spiknęłoś, -(e)ś spiknęło	spiknęliście, -(e)ście spiknęli	spiknęłyście, -(e)ście spiknęły
	3rd	spiknął	spiknęła	spiknęło	spiknęli	spiknęły
	impersonal	spiknięto
conditional	1st	spiknąłbym, bym spiknął	spiknęłabym, bym spiknęła	spiknęłobym, bym spiknęło	spiknęlibyśmy, byśmy spiknęli	spiknęłybyśmy, byśmy spiknęły
	2nd	spiknąłbyś, byś spiknął	spiknęłabyś, byś spiknęła	spiknęłobyś, byś spiknęło	spiknęlibyście, byście spiknęli	spiknęłybyście, byście spiknęły
	3rd	spiknąłby, by spiknął	spiknęłaby, by spiknęła	spiknęłoby, by spiknęło	spiknęliby, by spiknęli	spiknęłyby, by spiknęły
	impersonal	spiknięto by
imperative	1st	niech spiknę			spiknijmy
	2nd	spiknij			spiknijcie
	3rd	niech spiknie			niech spikną
anterior adverbial participle		spiknąwszy
verbal noun		spiknięcie

Further reading

• spiknąć in Polish dictionaries at PWN