spanikować

Polish

Etymology

From s- +‎ panikować.

Pronunciation

• IPA^(key): /spa.ɲiˈkɔ.vat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvat͡ɕ
• Syllabification: spa‧ni‧ko‧wać

Verb

spanikować pf (imperfective panikować)

1. (intransitive) to panic

   Spanikował i nie poszedł do dentysty. ― He panicked and didn't go to the dentist.

Conjugation

Conjugation of spanikować pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		spanikować
future tense	1st	spanikuję			spanikujemy
	2nd	spanikujesz			spanikujecie
	3rd	spanikuje			spanikują
	impersonal	spanikuje się
past tense	1st	spanikowałem, -(e)m spanikował	spanikowałam, -(e)m spanikowała	spanikowałom, -(e)m spanikowało	spanikowaliśmy, -(e)śmy spanikowali	spanikowałyśmy, -(e)śmy spanikowały
	2nd	spanikowałeś, -(e)ś spanikował	spanikowałaś, -(e)ś spanikowała	spanikowałoś, -(e)ś spanikowało	spanikowaliście, -(e)ście spanikowali	spanikowałyście, -(e)ście spanikowały
	3rd	spanikował	spanikowała	spanikowało	spanikowali	spanikowały
	impersonal	spanikowano
conditional	1st	spanikowałbym, bym spanikował	spanikowałabym, bym spanikowała	spanikowałobym, bym spanikowało	spanikowalibyśmy, byśmy spanikowali	spanikowałybyśmy, byśmy spanikowały
	2nd	spanikowałbyś, byś spanikował	spanikowałabyś, byś spanikowała	spanikowałobyś, byś spanikowało	spanikowalibyście, byście spanikowali	spanikowałybyście, byście spanikowały
	3rd	spanikowałby, by spanikował	spanikowałaby, by spanikowała	spanikowałoby, by spanikowało	spanikowaliby, by spanikowali	spanikowałyby, by spanikowały
	impersonal	spanikowano by
imperative	1st	niech spanikuję			spanikujmy
	2nd	spanikuj			spanikujcie
	3rd	niech spanikuje			niech spanikują
passive adjectival participle		spanikowany	spanikowana	spanikowane	spanikowani	spanikowane
anterior adverbial participle		spanikowawszy
verbal noun		spanikowanie

Further reading

• spanikować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spanikować in Polish dictionaries at PWN