spętanie

Polish

Etymology

From spętać +‎ -anie.

Pronunciation

• IPA^(key): /spɛnˈta.ɲɛ/
• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: spę‧ta‧nie

Noun

spętanie n

1. verbal noun of spętać

Declension

Declension of spętanie

	singular
nominative	spętanie
genitive	spętania
dative	spętaniu
accusative	spętanie
instrumental	spętaniem
locative	spętaniu
vocative	spętanie

Further reading

• spętanie in Polish dictionaries at PWN