sobiepan

See also: Sobiepan

Polish

Etymology

Univerbation of sobie +‎ pan.

Pronunciation

• IPA^(key): /sɔˈbjɛ.pan/
• Rhymes: -ɛpan
• Syllabification: so‧bie‧pan
• Homophone: Sobiepan

Noun

sobiepan m pers (related adjective sobiepański)

1. (ironic, rare) high-handed person; person with lordly whims

Declension

Declension of sobiepan

	singular	plural
nominative	sobiepan	sobiepanowie/sobiepany
genitive	sobiepana	sobiepanów
dative	sobiepanowi	sobiepanom
accusative	sobiepana	sobiepanów
instrumental	sobiepanem	sobiepanami
locative	sobiepanie	sobiepanach
vocative	sobiepanie	sobiepanowie/sobiepany

Derived terms

nouns

• sobiepanek
• sobiepańskość
• sobiepaństwo

 

verbs

• sobiepanić impf

 

Further reading

• sobiepan in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “SOBIEPAN”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]