smycz

See also: Smycz

Polish

smycz sense 1

smycz sense 2

Etymology

Deverbal from smykać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsmɘt͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘt͡ʂ
• Syllabification: smycz
• Homophone: Smycz

Noun

smycz f (diminutive smyczka)

2. lead, leadline, leash, tether (strap, cord, or rope with which to restrain an animal, often a dog)
4. lanyard (short rope used for fastening rigging, as a handle, etc.)

Declension

Declension of smycz

	singular	plural
nominative	smycz	smycze
genitive	smyczy	smyczy
dative	smyczy	smyczom
accusative	smycz	smycze
instrumental	smyczą	smyczami
locative	smyczy	smyczach
vocative	smyczy	smycze

Related terms

adjectives

• smyczkowy

 

nouns

• smyczek
• smyk

 

verbs

• smykać impf
• smyknąć pf

 

Further reading

• smycz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• smycz in Polish dictionaries at PWN