smiechterig

Dutch

Etymology

From smiecht (“rat, sneak, bastard”) +‎ -erig.

Adjective

smiechterig (comparative smiechteriger, superlative smiechterigst)

1. sneakish, rattish, dastardly

Declension

Declension of smiechterig
uninflected	smiechterig
inflected	smiechterige
comparative	smiechteriger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		smiechterig	smiechteriger	het smiechterigst het smiechterigste
indefinite	m./f. sing.	smiechterige	smiechterigere	smiechterigste
	n. sing.	smiechterig	smiechteriger	smiechterigste
	plural	smiechterige	smiechterigere	smiechterigste
definite		smiechterige	smiechterigere	smiechterigste
partitive		smiechterigs	smiechterigers	—

Derived terms

• smiechterigheid