skowyt

Polish

Etymology

Deverbal from skowytać.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈskɔ.vɘt/

• (Masovia):
  • (Near Masovian) IPA^(key): /ˈskɔ.vɘt/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɘt
• Syllabification: sko‧wyt

Noun

skowyt m inan

1. whimper, whine

Declension

Declension of skowyt

	singular
nominative	skowyt
genitive	skowytu
dative	skowytowi
accusative	skowyt
instrumental	skowytem
locative	skowycie
vocative	skowycie

Further reading

• skowyt in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• skowyt in Polish dictionaries at PWN
• Władysław Matlakowski (1891) “skowyt”, in “Zbiór wyrazów ludowych dawnej ziemi czerskiej”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności, volume 4, Krakow: Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, page 369