skalać

Old Polish

Etymology

From s- +‎ kalać. First attested in the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /skalʲat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /skalʲat͡ɕ/

Verb

skalać pf (imperfective kalać)

1. to befoul, to stain (to make foul; to soil; to contaminate, pollute)
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 13:

     Tesch byla (sc. Maryja) tako barzo czysta..., kyedykolvyek v kolepcze albo v pyelyvchach lyezala, nygdy szyą nye skalyala (se numquam maculavit) podlvg obyczaya dzyeczyączego

     [Też była (sc. Maryja) tako barzo czysta..., kiedykolwiek w kolebce albo w pieluchach leżała, nigdy się nie skalała (se numquam maculavit) podług obyczaja dziecięcego]

2. (figurative, attested in Lesser Poland) to befoul, to stain (to stain or mar i.e. with words)
   • c. 1301-1350, Kazania świętokrzyskie‎^[2], Miechów, page cr 13:

     Taynimy grehy scalano (sc. sirce)

     [Tajnymi grzechy skalano (sc. sirce)]

Related terms

noun

• kał

 

Descendants

• Polish: skalać

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “skalać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish skalać. By surface analysis, s- +‎ kalać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈska.lat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -alat͡ɕ
• Syllabification: ska‧lać

Verb

skalać pf (imperfective kalać)

1. (transitive, literary) to befoul, to stain (to stain or mar i.e. with words) [with instrumental ‘with what’]
2. (transitive, archaic or literary) to befoul, to stain (to make foul; to soil; to contaminate, pollute) [with instrumental ‘with what’]

Conjugation

Conjugation of skalać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		skalać
future tense	1st	skalam			skalamy
	2nd	skalasz			skalacie
	3rd	skala			skalają
	impersonal	skala się
past tense	1st	skalałem, -(e)m skalał	skalałam, -(e)m skalała	skalałom, -(e)m skalało	skalaliśmy, -(e)śmy skalali	skalałyśmy, -(e)śmy skalały
	2nd	skalałeś, -(e)ś skalał	skalałaś, -(e)ś skalała	skalałoś, -(e)ś skalało	skalaliście, -(e)ście skalali	skalałyście, -(e)ście skalały
	3rd	skalał	skalała	skalało	skalali	skalały
	impersonal	skalano
conditional	1st	skalałbym, bym skalał	skalałabym, bym skalała	skalałobym, bym skalało	skalalibyśmy, byśmy skalali	skalałybyśmy, byśmy skalały
	2nd	skalałbyś, byś skalał	skalałabyś, byś skalała	skalałobyś, byś skalało	skalalibyście, byście skalali	skalałybyście, byście skalały
	3rd	skalałby, by skalał	skalałaby, by skalała	skalałoby, by skalało	skalaliby, by skalali	skalałyby, by skalały
	impersonal	skalano by
imperative	1st	niech skalam			skalajmy
	2nd	skalaj			skalajcie
	3rd	niech skala			niech skalają
passive adjectival participle		skalany	skalana	skalane	skalani	skalane
anterior adverbial participle		skalawszy
verbal noun		skalanie

Related terms

noun

• kał

 

Further reading

• skalać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• skalać in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “skalać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “skalać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “skalać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 125
• skalać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego