seyran

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish سیران (seyran).

Pronunciation

• IPA^(key): /sejˈɾɑn/, (definite accusative) /sej.ɾɑːˈnɯ/

Noun

seyran (definite accusative seyranı, plural seyranlar)

1. stroll, promenade

   Synonym: gezinme

Declension

Inflection
Nominative	seyran
Definite accusative	seyranı
	Singular	Plural
Nominative	seyran	seyranlar
Definite accusative	seyranı	seyranları
Dative	seyrana	seyranlara
Locative	seyranda	seyranlarda
Ablative	seyrandan	seyranlardan
Genitive	seyranın	seyranların

Derived terms

• bayram değil seyran değil, eniştem beni niye öptü

Related terms

• seyir

Further reading

• “seyran”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Nişanyan, Sevan (2002–) “seyran”, in Nişanyan Sözlük