serpentipes

Latin

From serpens +‎ pēs.

(Classical Latin) IPA^(key): /serˈpen.ti.peːs/, [s̠ɛrˈpɛn̪t̪ɪpeːs̠]
(modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /serˈpen.ti.pes/, [serˈpɛn̪t̪ipes]

serpentipēs (genitive serpentipedis); third-declension one-termination adjective

serpent-footed
- 8 CE – 12 CE, Ovid, Sorrows 4.7:
  Bis me sol adiit gelidae post frigora brumae, bisque suum tacto Pisce peregit iter. tempore tam longo cur non tua dextera versus quamlibet in paucos officiosa fuit? cur tua cessavit pietas scribentibus illis, exiguus nobis cum quibus usus erat? cur, quotiens alicui chartae sua vincula dempsi, illam speravi nomen habere tuum? di faciant ut saepe tua sit epistula dextra scripta, sed e multis reddita nulla mihi. quod precor, esse liquet: credam prius ora Medusae Gorgonis anguineis cincta fuisse comis, esse canes utero sub virginis, esse Chimaeram, a truce quae flammis separet angue leam, quadrupedesque hominis cum pectore pectora iunctos, tergeminumque virum tergeminumque canem, Sphingaque et Harpyias serpentipedesque Gigantas, centimanumque Gyen semibovemque virum. haec ego cuncta prius, quam te, carissime, credam mutatum curam deposuisse mei. innumeri montes inter me teque viaeque fluminaque et campi nec freta pauca iacent: mille potest causis, a te quae littera saepe missa sit, in nostras rara venire manus; mille tamen causas scribendo vince frequenter, excusem ne te semper, amice, mihi.

Third-declension one-termination adjective.

	masc./fem.	neuter	masc./fem.	neuter
	singular		plural
nominative	serpentipēs		serpentipedēs	serpentipedia
genitive	serpentipedis		serpentipedium
dative	serpentipedī		serpentipedibus
accusative	serpentipedem	serpentipēs	serpentipedēs	serpentipedia
ablative	serpentipedī		serpentipedibus
vocative	serpentipēs		serpentipedēs	serpentipedia

“serpentipes”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
serpentipes in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.