senatus consultum
Appearance
Latin
[edit]Alternative forms
[edit]- Senātūs cōnsultum
- Senātūscōnsultum
- senātūscōnsultum
- SC (abbreviation)
- s.c. (abbreviation)
- S.C. (abbreviation)
Etymology
[edit]From senātūs (genitive singular of senātūs) + cōnsultum, literally “a decree of the senate”.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /seˈnaː.tuːs konˈsul.tum/, [s̠ɛˈnäːt̪uːs̠ kõːˈs̠ʊɫ̪t̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /seˈna.tus konˈsul.tum/, [seˈnäːt̪us konˈsul̪t̪um]
Noun
[edit]senātūs cōnsultum n (genitive senātūs cōnsultī); second declension
- senatusconsult, a decree of the Senate
Declension
[edit]Indeclinable portion with a second-declension noun (neuter).
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | senātūs cōnsultum | senātūs cōnsulta |
genitive | senātūs cōnsultī | senātūs cōnsultōrum |
dative | senātūs cōnsultō | senātūs cōnsultīs |
accusative | senātūs cōnsultum | senātūs cōnsulta |
ablative | senātūs cōnsultō | senātūs cōnsultīs |
vocative | senātūs cōnsultum | senātūs cōnsulta |
Further reading
[edit]- “senatus consultum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press