schlebić

Polish

Etymology

From s- +‎ chleb +‎ -ić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsxlɛ.bit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛbit͡ɕ
• Syllabification: schle‧bić

Verb

schlebić pf (imperfective schlebiać)

1. (intransitive) to flatter [with dative ‘someone’]

Conjugation

Conjugation of schlebić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		schlebić
future tense	1st	schlebię			schlebimy
	2nd	schlebisz			schlebicie
	3rd	schlebi			schlebią
	impersonal	schlebi się
past tense	1st	schlebiłem, -(e)m schlebił	schlebiłam, -(e)m schlebiła	schlebiłom, -(e)m schlebiło	schlebiliśmy, -(e)śmy schlebili	schlebiłyśmy, -(e)śmy schlebiły
	2nd	schlebiłeś, -(e)ś schlebił	schlebiłaś, -(e)ś schlebiła	schlebiłoś, -(e)ś schlebiło	schlebiliście, -(e)ście schlebili	schlebiłyście, -(e)ście schlebiły
	3rd	schlebił	schlebiła	schlebiło	schlebili	schlebiły
	impersonal	schlebiono
conditional	1st	schlebiłbym, bym schlebił	schlebiłabym, bym schlebiła	schlebiłobym, bym schlebiło	schlebilibyśmy, byśmy schlebili	schlebiłybyśmy, byśmy schlebiły
	2nd	schlebiłbyś, byś schlebił	schlebiłabyś, byś schlebiła	schlebiłobyś, byś schlebiło	schlebilibyście, byście schlebili	schlebiłybyście, byście schlebiły
	3rd	schlebiłby, by schlebił	schlebiłaby, by schlebiła	schlebiłoby, by schlebiło	schlebiliby, by schlebili	schlebiłyby, by schlebiły
	impersonal	schlebiono by
imperative	1st	niech schlebię			schlebmy
	2nd	schleb			schlebcie
	3rd	niech schlebi			niech schlebią
anterior adverbial participle		schlebiwszy
verbal noun		schlebienie

Further reading

• schlebić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• schlebić in Polish dictionaries at PWN