samopomocowy

Polish

Etymology

From samopomoc +‎ -owy.

Pronunciation

• IPA^(key): /sa.mɔ.pɔ.mɔˈt͡sɔ.vɘ/
• Rhymes: -ɔvɘ
• Syllabification: sa‧mo‧po‧mo‧co‧wy

Adjective

samopomocowy (not comparable, no derived adverb)

1. (relational) self-help

Declension

Declension of samopomocowy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	samopomocowy		samopomocowa	samopomocowe	samopomocowi	samopomocowe
genitive	samopomocowego		samopomocowej	samopomocowego	samopomocowych
dative	samopomocowemu		samopomocowej	samopomocowemu	samopomocowym
accusative	samopomocowego	samopomocowy	samopomocową	samopomocowe	samopomocowych	samopomocowe
instrumental	samopomocowym		samopomocową	samopomocowym	samopomocowymi
locative	samopomocowym		samopomocowej	samopomocowym	samopomocowych

Related terms

noun

• samopomoc

 

Further reading

• samopomocowy in Polish dictionaries at PWN