samookaleczenie

Polish

Etymology

From samookaleczyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /sa.mɔ.ɔ.ka.lɛˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: sa‧mo‧o‧ka‧le‧cze‧nie

Noun

samookaleczenie n

1. (uncountable) verbal noun of samookaleczyć
2. (countable, pathology) self-mutilation, self-harm

Declension

Declension of samookaleczenie

	singular	plural
nominative	samookaleczenie	samookaleczenia
genitive	samookaleczenia	samookaleczeń
dative	samookaleczeniu	samookaleczeniom
accusative	samookaleczenie	samookaleczenia
instrumental	samookaleczeniem	samookaleczeniami
locative	samookaleczeniu	samookaleczeniach
vocative	samookaleczenie	samookaleczenia

Related terms

verbs

• samookaleczać impf
• samookaleczyć pf

 

Further reading

• samookaleczenie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• samookaleczenie in Polish dictionaries at PWN