słuchowiec

Polish

Etymology

From słuch +‎ -owiec.

Pronunciation

• IPA^(key): /swuˈxɔ.vjɛt͡s/
• Rhymes: -ɔvjɛt͡s
• Syllabification: słu‧cho‧wiec

Noun

słuchowiec m pers

1. audile (someone whose mental imagery consists of sounds)

Declension

Declension of słuchowiec

	singular	plural
nominative	słuchowiec	słuchowcy/słuchowce (deprecative)
genitive	słuchowca	słuchowców
dative	słuchowcowi	słuchowcom
accusative	słuchowca	słuchowców
instrumental	słuchowcem	słuchowcami
locative	słuchowcu	słuchowcach
vocative	słuchowcze	słuchowcy

Related terms

adjectives

• słuchowiskowy
• słuchowy

 

adverb

• słuchowo

 

nouns

• słuch
• słuchowisko

 

verbs

• słuchać
• słyszeć

 

Further reading

• słuchowiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• słuchowiec in Polish dictionaries at PWN