sękowaty
Polish
[edit]Etymology
[edit]From sęk + -owaty.[1] First attested in the 16th century.[2]
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]sękowaty (not generally comparable, comparative bardziej sękowaty, superlative najbardziej sękowaty, no derived adverb)
- Synonym of sękaty
Declension
[edit]Declension of sękowaty (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | sękowaty | sękowata | sękowate | sękowaci | sękowate | |
| genitive | sękowatego | sękowatej | sękowatego | sękowatych | ||
| dative | sękowatemu | sękowatej | sękowatemu | sękowatym | ||
| accusative | sękowatego | sękowaty | sękowatą | sękowate | sękowatych | sękowate |
| instrumental | sękowatym | sękowatą | sękowatym | sękowatymi | ||
| locative | sękowatym | sękowatej | sękowatym | sękowatych | ||
References
[edit]- ^ Halina Zgółkowa, editor (1994-2005), “sękowaty”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1-50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “sękowaty”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading
[edit]- sękowaty in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- sękowaty in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “sękowaty”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “sękowaty”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “sękowaty”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 80
- sękowaty in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego