særleg
Norwegian Nynorsk
[edit]Etymology
[edit]From Old Norse sérligr. Cf. Danish and Norwegian Bokmål særlig. Related to Swedish särskilt, but the Swedish word is never used as an interjection.
Pronunciation
[edit]Adjective
[edit]særleg (indefinite singular særleg, definite singular and plural særlege, comparative særlegare, indefinite superlative særlegast, definite superlative særlegaste)
- particular, special
- Ved særlege høve kan ein gjera det.
- One can do it at special occasions.
Adverb
[edit]særleg
- particularly
- Akta deg særleg for denne sorten.
- Be particularly aware of this kind.
- Er det noko særleg smart å gjera det?
- Is it so good idea to do it?
Interjection
[edit]særleg
- yeah, right
- Trur du verkeleg han vil gje att alle pengane han lånte frå ho? Ja, særleg!
- Do you really reckon he will give back all the money he borrowed from her? Yeah, right!
References
[edit]- “særleg” in The Nynorsk Dictionary.