rzewniwy

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *rьvьnivъ.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /r̝ɛvɲivɨː/
• IPA^(key): (15^th CE) /r̝ɛvɲivɨ/

Adjective

rzewniwy

1. wrathful, wroth
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 629:

     Czemv nye padnyeczye na sve oblycze, ... kyedy slyschyczye, yze yednem glossem rzevnyvą tlusczą... przeze wschey brony pobyl

     [Czemu nie padniecie na swe oblicze, ... kiedy słyszycie, iże jednem głosem rzewniwą tłuszczą... przeze wszej broni pobił]

2. doleful, plaintive
   • 1874-1891 [15th century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[2], [3], [4]}, volume XXV, page 272:

     Tibicenum rzewniwymy glossi (cum venisset Iesus in domum principis et vidisset tibicines et turbam tumultuantem, dicebat Mat 9, 23)

     [Tibicenum rzewniwymi głosy (cum venisset Iesus in domum principis et vidisset tibicines et turbam tumultuantem, dicebat Mat 9, 23)]

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “rzewniwy”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN