rzeczoznawca

See also: rzeczoznawcą

Polish

Etymology

From rzecz +‎ -o- +‎ znawca. Calque of German Sachverständiger or Sachkenner.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʐɛ.t͡ʂɔˈznaf.t͡sa/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aft͡sa
• Syllabification: rze‧czo‧znaw‧ca

Noun

rzeczoznawca m pers (female equivalent rzeczoznawczyni)

1. appraiser, expert

   Synonyms: biegły, ekspert

Declension

Declension of rzeczoznawca

	singular	plural
nominative	rzeczoznawca	rzeczoznawcy/rzeczoznawce (deprecative)
genitive	rzeczoznawcy	rzeczoznawców
dative	rzeczoznawcy	rzeczoznawcom
accusative	rzeczoznawcę	rzeczoznawców
instrumental	rzeczoznawcą	rzeczoznawcami
locative	rzeczoznawcy	rzeczoznawcach
vocative	rzeczoznawco	rzeczoznawcy

Derived terms

adjective

• rzeczoznawczy

 

noun

• rzeczoznawstwo

 

Further reading

• rzeczoznawca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rzeczoznawca in Polish dictionaries at PWN