rytownik

Polish

Etymology

From rytować +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɘˈtɔv.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: ry‧tow‧nik

Noun

rytownik m pers

1. engraver

   Synonyms: grawer, sztycharz

Declension

Declension of rytownik

	singular	plural
nominative	rytownik	rytownicy/rytowniki (deprecative)
genitive	rytownika	rytowników
dative	rytownikowi	rytownikom
accusative	rytownika	rytowników
instrumental	rytownikiem	rytownikami
locative	rytowniku	rytownikach
vocative	rytowniku	rytownicy

Derived terms

adjective

• rytowniczy

 

noun

• rytownictwo

 

Related terms

nouns

• rycina
• ryt

 

verb

• ryć

 

Further reading

• rytownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rytownik in Polish dictionaries at PWN