rugghiare

Italian

Etymology

Probably a blend of ruggire +‎ mugghiare.

Verb

rugghiàre (first-person singular present rùgghio, first-person singular past historic rugghiài, past participle rugghiàto, auxiliary avére)

1. (intransitive, literary) to roar (especially of wild boards) [auxiliary avere]

   Synonym: ruggire

Conjugation

    Conjugation of rugghiàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)

infinitive	rugghiàre
auxiliary verb		avére	gerund		rugghiàndo
present participle		rugghiànte	past participle		rugghiàto
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
present	rùgghio	rùgghi	rùgghia	rugghiàmo	rugghiàte	rùgghiano
imperfect	rugghiàvo	rugghiàvi	rugghiàva	rugghiavàmo	rugghiavàte	rugghiàvano
past historic	rugghiài	rugghiàsti	rugghiò	rugghiàmmo	rugghiàste	rugghiàrono
future	rugghierò	rugghierài	rugghierà	rugghierémo	rugghieréte	rugghierànno
conditional	rugghierèi	rugghierésti	rugghierèbbe, rugghierébbe	rugghierémmo	rugghieréste	rugghierèbbero, rugghierébbero
subjunctive	che io	che tu	che lui/che lei, che esso/che essa	che noi	che voi	che loro, che essi/che esse
present	rùgghi	rùgghi	rùgghi	rugghiàmo	rugghiàte	rùgghino
imperfect	rugghiàssi	rugghiàssi	rugghiàsse	rugghiàssimo	rugghiàste	rugghiàssero
imperative	—	tu	Lei	noi	voi	Loro
		rùgghia	rùgghi	rugghiàmo	rugghiàte	rùgghino
negative imperative		non rugghiàre	non rùgghi	non rugghiàmo	non rugghiàte	non rùgghino

Related terms

• rugghiamento

Anagrams

• grugherai, rugghierà