rtęć

Polish

Chemical element
Hg
Previous: złoto (Au)
Next: tal (Tl)

Alternative forms

• ktęć, trtęć (Middle Polish)

Etymology

Inherited from Old Polish rtęć, from Proto-Slavic *rьtǫtь. Cognate to Czech rtuť and Russian ртуть (rtutʹ).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈrtɛɲt͡ɕ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈrtɛ̃t͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲt͡ɕ
• Syllabification: rtęć

Noun

rtęć f (related adjective rtęciowy)

1. mercury, quicksilver

   Synonyms: merkuriusz, żywe srebro

Declension

Declension of rtęć

	singular
nominative	rtęć
genitive	rtęci
dative	rtęci
accusative	rtęć
instrumental	rtęcią
locative	rtęci
vocative	rtęci

Derived terms

adjectives

• bezrtęciowy
• rtęciawy

 

nouns

• czerwona rtęć
• rtęcica
• rtęciówka

 

Related terms

adverbs

• rtęciowo

 

Further reading

• rtęć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rtęć in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “RTĘĆ”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

• Brückner, Aleksander (1927) “rtęć”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna