rozstąpić

Polish

Etymology

From roz- +‎ stąpić.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔsˈstɔm.pit͡ɕ/
• Rhymes: -ɔmpit͡ɕ
• Syllabification: roz‧stą‧pić

Verb

rozstąpić pf (imperfective rozstępować)

1. (reflexive with się) to move aside, to step aside
2. (reflexive with się) to crack, to open up

Conjugation

Conjugation of rozstąpić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozstąpić
future tense	1st	rozstąpię			rozstąpimy
	2nd	rozstąpisz			rozstąpicie
	3rd	rozstąpi			rozstąpią
	impersonal	rozstąpi się
past tense	1st	rozstąpiłem, -(e)m rozstąpił	rozstąpiłam, -(e)m rozstąpiła	rozstąpiłom, -(e)m rozstąpiło	rozstąpiliśmy, -(e)śmy rozstąpili	rozstąpiłyśmy, -(e)śmy rozstąpiły
	2nd	rozstąpiłeś, -(e)ś rozstąpił	rozstąpiłaś, -(e)ś rozstąpiła	rozstąpiłoś, -(e)ś rozstąpiło	rozstąpiliście, -(e)ście rozstąpili	rozstąpiłyście, -(e)ście rozstąpiły
	3rd	rozstąpił	rozstąpiła	rozstąpiło	rozstąpili	rozstąpiły
	impersonal	rozstąpiono
conditional	1st	rozstąpiłbym, bym rozstąpił	rozstąpiłabym, bym rozstąpiła	rozstąpiłobym, bym rozstąpiło	rozstąpilibyśmy, byśmy rozstąpili	rozstąpiłybyśmy, byśmy rozstąpiły
	2nd	rozstąpiłbyś, byś rozstąpił	rozstąpiłabyś, byś rozstąpiła	rozstąpiłobyś, byś rozstąpiło	rozstąpilibyście, byście rozstąpili	rozstąpiłybyście, byście rozstąpiły
	3rd	rozstąpiłby, by rozstąpił	rozstąpiłaby, by rozstąpiła	rozstąpiłoby, by rozstąpiło	rozstąpiliby, by rozstąpili	rozstąpiłyby, by rozstąpiły
	impersonal	rozstąpiono by
imperative	1st	niech rozstąpię			rozstąpmy
	2nd	rozstąp			rozstąpcie
	3rd	niech rozstąpi			niech rozstąpią
anterior adverbial participle		rozstąpiwszy
verbal noun		rozstąpienie

Derived terms

noun

• rozstęp

 

Further reading

• rozstąpić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozstąpić in Polish dictionaries at PWN