rozpytać

Polish

Etymology

From roz- +‎ pytać.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔsˈpɘ.tat͡ɕ/
• Rhymes: -ɘtat͡ɕ
• Syllabification: roz‧py‧tać

Verb

rozpytać pf (imperfective rozpytywać)

1. (intransitive, reflexive) to ask after

Conjugation

Conjugation of rozpytać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozpytać
future tense	1st	rozpytam			rozpytamy
	2nd	rozpytasz			rozpytacie
	3rd	rozpyta			rozpytają
	impersonal	rozpyta się
past tense	1st	rozpytałem, -(e)m rozpytał	rozpytałam, -(e)m rozpytała	rozpytałom, -(e)m rozpytało	rozpytaliśmy, -(e)śmy rozpytali	rozpytałyśmy, -(e)śmy rozpytały
	2nd	rozpytałeś, -(e)ś rozpytał	rozpytałaś, -(e)ś rozpytała	rozpytałoś, -(e)ś rozpytało	rozpytaliście, -(e)ście rozpytali	rozpytałyście, -(e)ście rozpytały
	3rd	rozpytał	rozpytała	rozpytało	rozpytali	rozpytały
	impersonal	rozpytano
conditional	1st	rozpytałbym, bym rozpytał	rozpytałabym, bym rozpytała	rozpytałobym, bym rozpytało	rozpytalibyśmy, byśmy rozpytali	rozpytałybyśmy, byśmy rozpytały
	2nd	rozpytałbyś, byś rozpytał	rozpytałabyś, byś rozpytała	rozpytałobyś, byś rozpytało	rozpytalibyście, byście rozpytali	rozpytałybyście, byście rozpytały
	3rd	rozpytałby, by rozpytał	rozpytałaby, by rozpytała	rozpytałoby, by rozpytało	rozpytaliby, by rozpytali	rozpytałyby, by rozpytały
	impersonal	rozpytano by
imperative	1st	niech rozpytam			rozpytajmy
	2nd	rozpytaj			rozpytajcie
	3rd	niech rozpyta			niech rozpytają
anterior adverbial participle		rozpytawszy
verbal noun		rozpytanie

Further reading

• rozpytać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozpytać in Polish dictionaries at PWN