rozpuszczony

Polish

Etymology

From rozpuścić +‎ -ony.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔs.puʂˈt͡ʂɔ.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔnɘ
• Syllabification: roz‧pusz‧czo‧ny

Adjective

rozpuszczony (comparative bardziej rozpuszczony, superlative najbardziej rozpuszczony, no derived adverb)

1. dissolved
2. (of hair) down, loose
3. (colloquial) spoiled (of a child); overindulged

Declension

Declension of rozpuszczony (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	rozpuszczony		rozpuszczona	rozpuszczone	rozpuszczeni	rozpuszczone
genitive	rozpuszczonego		rozpuszczonej	rozpuszczonego	rozpuszczonych
dative	rozpuszczonemu		rozpuszczonej	rozpuszczonemu	rozpuszczonym
accusative	rozpuszczonego	rozpuszczony	rozpuszczoną	rozpuszczone	rozpuszczonych	rozpuszczone
instrumental	rozpuszczonym		rozpuszczoną	rozpuszczonym	rozpuszczonymi
locative	rozpuszczonym		rozpuszczonej	rozpuszczonym	rozpuszczonych

Participle

rozpuszczony (passive adjectival)

1. passive adjectival participle of rozpuścić

Further reading

• rozpuszczony in Polish dictionaries at PWN