From roz- + prawić.
- IPA(key): /rɔsˈpra.vit͡ɕ/
- Rhymes: -avit͡ɕ
- Syllabification: roz‧pra‧wić
rozprawić pf (imperfective rozprawiać)
- (reflexive with się) to get even, to hit back, to get revenge
| Conjugation of rozprawić pf
|
| rozprawić
|
| rozprawię
|
rozprawimy
|
| rozprawisz
|
rozprawicie
|
| rozprawi
|
rozprawią
|
| rozprawi się
|
rozprawiłem,
-(e)m rozprawił
|
rozprawiłam,
-(e)m rozprawiła
|
rozprawiłom,
-(e)m rozprawiło
|
rozprawiliśmy,
-(e)śmy rozprawili
|
rozprawiłyśmy,
-(e)śmy rozprawiły
|
rozprawiłeś,
-(e)ś rozprawił
|
rozprawiłaś,
-(e)ś rozprawiła
|
rozprawiłoś,
-(e)ś rozprawiło
|
rozprawiliście,
-(e)ście rozprawili
|
rozprawiłyście,
-(e)ście rozprawiły
|
| rozprawił
|
rozprawiła
|
rozprawiło
|
rozprawili
|
rozprawiły
|
| rozprawiono
|
rozprawiłbym,
bym rozprawił
|
rozprawiłabym,
bym rozprawiła
|
rozprawiłobym,
bym rozprawiło
|
rozprawilibyśmy,
byśmy rozprawili
|
rozprawiłybyśmy,
byśmy rozprawiły
|
rozprawiłbyś,
byś rozprawił
|
rozprawiłabyś,
byś rozprawiła
|
rozprawiłobyś,
byś rozprawiło
|
rozprawilibyście,
byście rozprawili
|
rozprawiłybyście,
byście rozprawiły
|
rozprawiłby,
by rozprawił
|
rozprawiłaby,
by rozprawiła
|
rozprawiłoby,
by rozprawiło
|
rozprawiliby,
by rozprawili
|
rozprawiłyby,
by rozprawiły
|
| rozprawiono by
|
| niech rozprawię
|
rozprawmy
|
| rozpraw
|
rozprawcie
|
| niech rozprawi
|
niech rozprawią
|
| rozprawiwszy
|
| rozprawienie
|
- rozprawić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozprawić in Polish dictionaries at PWN
