Jump to content

rozpijaczyć

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From roz- +‎ pijaczyć się.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

rozpijaczyć pf

  1. (reflexive with się, colloquial) to take to drink (to become a drunkard)
    Synonym: rozpić się

Conjugation

[edit]
Conjugation of rozpijaczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozpijaczyć
future tense 1st rozpijaczę rozpijaczymy
2nd rozpijaczysz rozpijaczycie
3rd rozpijaczy rozpijaczą
impersonal rozpijaczy się
past tense 1st rozpijaczyłem,
-(e)m rozpijaczył
rozpijaczyłam,
-(e)m rozpijaczyła
rozpijaczyłom,
-(e)m rozpijaczyło
rozpijaczyliśmy,
-(e)śmy rozpijaczyli
rozpijaczyłyśmy,
-(e)śmy rozpijaczyły
2nd rozpijaczyłeś,
-(e)ś rozpijaczył
rozpijaczyłaś,
-(e)ś rozpijaczyła
rozpijaczyłoś,
-(e)ś rozpijaczyło
rozpijaczyliście,
-(e)ście rozpijaczyli
rozpijaczyłyście,
-(e)ście rozpijaczyły
3rd rozpijaczył rozpijaczyła rozpijaczyło rozpijaczyli rozpijaczyły
impersonal rozpijaczono
conditional 1st rozpijaczyłbym,
bym rozpijaczył
rozpijaczyłabym,
bym rozpijaczyła
rozpijaczyłobym,
bym rozpijaczyło
rozpijaczylibyśmy,
byśmy rozpijaczyli
rozpijaczyłybyśmy,
byśmy rozpijaczyły
2nd rozpijaczyłbyś,
byś rozpijaczył
rozpijaczyłabyś,
byś rozpijaczyła
rozpijaczyłobyś,
byś rozpijaczyło
rozpijaczylibyście,
byście rozpijaczyli
rozpijaczyłybyście,
byście rozpijaczyły
3rd rozpijaczyłby,
by rozpijaczył
rozpijaczyłaby,
by rozpijaczyła
rozpijaczyłoby,
by rozpijaczyło
rozpijaczyliby,
by rozpijaczyli
rozpijaczyłyby,
by rozpijaczyły
impersonal rozpijaczono by
imperative 1st niech rozpijaczę rozpijaczmy
2nd rozpijacz rozpijaczcie
3rd niech rozpijaczy niech rozpijaczą
anterior adverbial participle rozpijaczywszy
verbal noun rozpijaczenie

Derived terms

[edit]
adjective
[edit]
adjectives
nouns
verbs

Further reading

[edit]