rozpacz

Polish

Etymology

Deverbal from rozpaczać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔs.pat͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔspat͡ʂ
• Syllabification: roz‧pacz

Noun

rozpacz f

1. despair, distress

Declension

Declension of rozpacz

	singular
nominative	rozpacz
genitive	rozpaczy
dative	rozpaczy
accusative	rozpacz
instrumental	rozpaczą
locative	rozpaczy
vocative	rozpaczy

Derived terms

adjectives

• rozpaczliwy

Further reading

• rozpacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozpacz in Polish dictionaries at PWN