rozpaść

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From roz- +‎ paść.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈrɔs.paɕt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔspaɕt͡ɕ
  • Syllabification: roz‧paść

Verb

[edit]

rozpaść pf (imperfective rozpadać)

  1. (reflexive with się) to fall apart, to disintegrate

Conjugation

[edit]
Conjugation of rozpaść pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive rozpaść
future tense 1st rozpadnę rozpadniemy
2nd rozpadniesz rozpadniecie
3rd rozpadnie rozpadną
impersonal rozpadnie się
past tense 1st rozpadłem,
-(e)m rozpadł
rozpadłam,
-(e)m rozpadła
rozpadłom,
-(e)m rozpadło
rozpadliśmy,
-(e)śmy rozpadli
rozpadłyśmy,
-(e)śmy rozpadły
2nd rozpadłeś,
-(e)ś rozpadł
rozpadłaś,
-(e)ś rozpadła
rozpadłoś,
-(e)ś rozpadło
rozpadliście,
-(e)ście rozpadli
rozpadłyście,
-(e)ście rozpadły
3rd rozpadł rozpadła rozpadło rozpadli rozpadły
impersonal rozpadnięto
conditional 1st rozpadłbym,
bym rozpadł
rozpadłabym,
bym rozpadła
rozpadłobym,
bym rozpadło
rozpadlibyśmy,
byśmy rozpadli
rozpadłybyśmy,
byśmy rozpadły
2nd rozpadłbyś,
byś rozpadł
rozpadłabyś,
byś rozpadła
rozpadłobyś,
byś rozpadło
rozpadlibyście,
byście rozpadli
rozpadłybyście,
byście rozpadły
3rd rozpadłby,
by rozpadł
rozpadłaby,
by rozpadła
rozpadłoby,
by rozpadło
rozpadliby,
by rozpadli
rozpadłyby,
by rozpadły
impersonal rozpadnięto by
imperative 1st niech rozpadnę rozpadnijmy
2nd rozpadnij rozpadnijcie
3rd niech rozpadnie niech rozpadną
passive adjectival participle rozpadnięty rozpadnięta rozpadnięte rozpadnięci rozpadnięte
anterior adverbial participle rozpadłszy
verbal noun rozpadnięcie
[edit]
nouns

Further reading

[edit]
  • rozpaść in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • rozpaść in Polish dictionaries at PWN