rozniecić

Polish

Etymology

From roz- +‎ niecić.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔzˈɲɛ.t͡ɕit͡ɕ/
• Rhymes: -ɛt͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: roz‧nie‧cić

Verb

rozniecić pf (imperfective rozniecać)

1. (transitive) to light, to kindle

   Synonyms: rozpalić, wzniecić

Conjugation

Conjugation of rozniecić pf

	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozniecić
future tense	1st	rozniecę			rozniecimy
	2nd	rozniecisz			rozniecicie
	3rd	roznieci			rozniecą
	impersonal	roznieci się
past tense	1st	roznieciłem, -(e)m rozniecił	roznieciłam, -(e)m roznieciła	roznieciłom, -(e)m roznieciło	roznieciliśmy, -(e)śmy rozniecili	roznieciłyśmy, -(e)śmy roznieciły
	2nd	roznieciłeś, -(e)ś rozniecił	roznieciłaś, -(e)ś roznieciła	roznieciłoś, -(e)ś roznieciło	roznieciliście, -(e)ście rozniecili	roznieciłyście, -(e)ście roznieciły
	3rd	rozniecił	roznieciła	roznieciło	rozniecili	roznieciły
	impersonal	rozniecono
conditional	1st	roznieciłbym, bym rozniecił	roznieciłabym, bym roznieciła	roznieciłobym, bym roznieciło	rozniecilibyśmy, byśmy rozniecili	roznieciłybyśmy, byśmy roznieciły
	2nd	roznieciłbyś, byś rozniecił	roznieciłabyś, byś roznieciła	roznieciłobyś, byś roznieciło	rozniecilibyście, byście rozniecili	roznieciłybyście, byście roznieciły
	3rd	roznieciłby, by rozniecił	roznieciłaby, by roznieciła	roznieciłoby, by roznieciło	roznieciliby, by rozniecili	roznieciłyby, by roznieciły
	impersonal	rozniecono by
imperative	1st	niech rozniecę			rozniećmy
	2nd	roznieć			rozniećcie
	3rd	niech roznieci			niech rozniecą
passive adjectival participle		rozniecony	rozniecona	rozniecone	roznieceni	rozniecone
anterior adverbial participle		roznieciwszy
verbal noun		rozniecenie

Further reading

• rozniecić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozniecić in Polish dictionaries at PWN