rozkrzyczeć

Polish

Etymology

From roz- +‎ krzyczeć.

Pronunciation

IPA^(key): /rɔsˈkʂɘ.t͡ʂɛt͡ɕ/
Rhymes: -ɘt͡ʂɛt͡ɕ
Syllabification: roz‧krzy‧czeć

Verb

rozkrzyczeć pf

(transitive) to broadcast by shouting, to make known by shouting
(reflexive with się) to shout endlessly, to rave, to go off on one

Conjugation

Conjugation of rozkrzyczeć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozkrzyczeć
future tense	1^st	rozkrzyczę			rozkrzyczymy
	2^nd	rozkrzyczysz			rozkrzyczycie
	3^rd	rozkrzyczy			rozkrzyczą
	impersonal	rozkrzyczy się
past tense	1^st	rozkrzyczałem, -(e)m rozkrzyczał	rozkrzyczałam, -(e)m rozkrzyczała	rozkrzyczałom, -(e)m rozkrzyczało	rozkrzyczeliśmy, -(e)śmy rozkrzyczeli	rozkrzyczałyśmy, -(e)śmy rozkrzyczały
	2^nd	rozkrzyczałeś, -(e)ś rozkrzyczał	rozkrzyczałaś, -(e)ś rozkrzyczała	rozkrzyczałoś, -(e)ś rozkrzyczało	rozkrzyczeliście, -(e)ście rozkrzyczeli	rozkrzyczałyście, -(e)ście rozkrzyczały
	3^rd	rozkrzyczał	rozkrzyczała	rozkrzyczało	rozkrzyczeli	rozkrzyczały
	impersonal	rozkrzyczano
conditional	1^st	rozkrzyczałbym, bym rozkrzyczał	rozkrzyczałabym, bym rozkrzyczała	rozkrzyczałobym, bym rozkrzyczało	rozkrzyczelibyśmy, byśmy rozkrzyczeli	rozkrzyczałybyśmy, byśmy rozkrzyczały
	2^nd	rozkrzyczałbyś, byś rozkrzyczał	rozkrzyczałabyś, byś rozkrzyczała	rozkrzyczałobyś, byś rozkrzyczało	rozkrzyczelibyście, byście rozkrzyczeli	rozkrzyczałybyście, byście rozkrzyczały
	3^rd	rozkrzyczałby, by rozkrzyczał	rozkrzyczałaby, by rozkrzyczała	rozkrzyczałoby, by rozkrzyczało	rozkrzyczeliby, by rozkrzyczeli	rozkrzyczałyby, by rozkrzyczały
	impersonal	rozkrzyczano by
imperative	1^st	niech rozkrzyczę			rozkrzyczmy
	2^nd	rozkrzycz			rozkrzyczcie
	3^rd	niech rozkrzyczy			niech rozkrzyczą
passive adjectival participle		rozkrzyczany	rozkrzyczana	rozkrzyczane	rozkrzyczani	rozkrzyczane
anterior adverbial participle		rozkrzyczawszy
verbal noun		rozkrzyczenie

Polish

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Further reading