rozbrajający

Polish

Etymology

From rozbrajać +‎ -ący.

Pronunciation

• IPA^(key): /rɔz.bra.jaˈjɔn.t͡sɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔnt͡sɘ
• Syllabification: roz‧bra‧ja‧ją‧cy

Adjective

rozbrajający (comparative bardziej rozbrajający, superlative najbardziej rozbrajający, derived adverb rozbrajająco)

1. disarming, charming

Declension

Declension of rozbrajający (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	rozbrajający		rozbrajająca	rozbrajające	rozbrajający	rozbrajające
genitive	rozbrajającego		rozbrajającej	rozbrajającego	rozbrajających
dative	rozbrajającemu		rozbrajającej	rozbrajającemu	rozbrajającym
accusative	rozbrajającego	rozbrajający	rozbrajającą	rozbrajające	rozbrajających	rozbrajające
instrumental	rozbrajającym		rozbrajającą	rozbrajającym	rozbrajającymi
locative	rozbrajającym		rozbrajającej	rozbrajającym	rozbrajających

Participle

rozbrajający (active adjectival)

1. active adjectival participle of rozbrajać

Further reading

• rozbrajający in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozbrajający in Polish dictionaries at PWN