rozbłysk

Polish

Etymology

Deverbal from rozbłyskać.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔz.bwɘsk/
• Rhymes: -ɔzbwɘsk
• Syllabification: roz‧błysk

Noun

rozbłysk m inan

1. (literary) flare-up (outbreak, outburst, or eruption of intense light)
2. flare-up (sudden, unexpected sensation and feeling of something particularly important)

Declension

Declension of rozbłysk

	singular	plural
nominative	rozbłysk	rozbłyski
genitive	rozbłysku	rozbłysków
dative	rozbłyskowi	rozbłyskom
accusative	rozbłysk	rozbłyski
instrumental	rozbłyskiem	rozbłyskami
locative	rozbłysku	rozbłyskach
vocative	rozbłysku	rozbłyski

Derived terms

adjective

• rozbłyskowy

 

Related terms

verbs

• rozbłyskać impf
• rozbłyskiwać impf
• rozbłysnąć pf

 

Further reading

• rozbłysk in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rozbłysk in Polish dictionaries at PWN