riassestare

Italian

Etymology

From ri- +‎ assestare.

Pronunciation

• IPA^(key): /ri.as.seˈsta.re/
• Rhymes: -are
• Hyphenation: ri‧as‧se‧stà‧re

Verb

riassestàre (first-person singular present riassèsto, first-person singular past historic riassestài, past participle riassestàto, auxiliary avére)

1. (transitive) to reorganize, to put back in order (something messy or uneven)

Conjugation

    Conjugation of riassestàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)

infinitive	riassestàre
auxiliary verb		avére	gerund		riassestàndo
present participle		riassestànte	past participle		riassestàto
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	io	tu	lui/lei, esso/essa	noi	voi	loro, essi/esse
present	riassèsto	riassèsti	riassèsta	riassestiàmo	riassestàte	riassèstano
imperfect	riassestàvo	riassestàvi	riassestàva	riassestavàmo	riassestavàte	riassestàvano
past historic	riassestài	riassestàsti	riassestò	riassestàmmo	riassestàste	riassestàrono
future	riassesterò	riassesterài	riassesterà	riassesterémo	riassesteréte	riassesterànno
conditional	riassesterèi	riassesterésti	riassesterèbbe, riassesterébbe	riassesterémmo	riassesteréste	riassesterèbbero, riassesterébbero
subjunctive	che io	che tu	che lui/che lei, che esso/che essa	che noi	che voi	che loro, che essi/che esse
present	riassèsti	riassèsti	riassèsti	riassestiàmo	riassestiàte	riassèstino
imperfect	riassestàssi	riassestàssi	riassestàsse	riassestàssimo	riassestàste	riassestàssero
imperative	—	tu	Lei	noi	voi	Loro
		riassèsta	riassèsti	riassestiàmo	riassestàte	riassèstino
negative imperative		non riassestàre	non riassèsti	non riassestiàmo	non riassestàte	non riassèstino

Related terms

• riassestamento
• riassestarsi

Anagrams

• riassesterà