remivagus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From rēmus (“oar”) + vagus (“wandering”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /reːˈmi.u̯a.ɡus/, [reːˈmiu̯äɡʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /reˈmi.va.ɡus/, [reˈmiːväɡus]
Adjective
[edit]rēmivagus (feminine rēmivaga, neuter rēmivagum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | rēmivagus | rēmivaga | rēmivagum | rēmivagī | rēmivagae | rēmivaga | |
genitive | rēmivagī | rēmivagae | rēmivagī | rēmivagōrum | rēmivagārum | rēmivagōrum | |
dative | rēmivagō | rēmivagae | rēmivagō | rēmivagīs | |||
accusative | rēmivagum | rēmivagam | rēmivagum | rēmivagōs | rēmivagās | rēmivaga | |
ablative | rēmivagō | rēmivagā | rēmivagō | rēmivagīs | |||
vocative | rēmivage | rēmivaga | rēmivagum | rēmivagī | rēmivagae | rēmivaga |
References
[edit]- “remivagus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- remivagus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.