Jump to content

reiecturus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Future active participle of rēiciō (I throw back; repel).

Participle

[edit]

reiectūrus (feminine reiectūra, neuter reiectūrum); first/second-declension participle

  1. about to throw, cast or fling back.
  2. about to chase, force or drive back, repel.
  3. (figuratively) about to reject

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative reiectūrus reiectūra reiectūrum reiectūrī reiectūrae reiectūra
genitive reiectūrī reiectūrae reiectūrī reiectūrōrum reiectūrārum reiectūrōrum
dative reiectūrō reiectūrae reiectūrō reiectūrīs
accusative reiectūrum reiectūram reiectūrum reiectūrōs reiectūrās reiectūra
ablative reiectūrō reiectūrā reiectūrō reiectūrīs
vocative reiectūre reiectūra reiectūrum reiectūrī reiectūrae reiectūra