Jump to content

reeniri

From Wiktionary, the free dictionary

Esperanto

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): [reenˈiri]
  • Rhymes: -iri
  • Hyphenation: re‧en‧i‧ri

Etymology 1

[edit]

From re- +‎ eniri (to go inside).

Verb

[edit]

reeniri (present reeniras, past reeniris, future reeniros, conditional reenirus, volitive reeniru)

  1. to reenter, go back in
    • 1907, Henri Vallienne, Kastelo de Prelongo:
      Reenirinte en sian ĉambron, la dukino sin sentis lacega.
      Reentering into her room, the duchess felt exhausted.
    • 1999, Anna Löwenstein, La ŝtona urbo:
      Intertempe ni povis fari tre malmulte krom ŝvebi ĉe la rando de la urbo atendante ĝis eblos reeniri ĝin.
      In the mean time we could do very little except for floating around at the edge of the city until we're able to go back inside of it.
    • 2011, Paŭl Peeraerts, “Scienco”, in Monato[1]:
      Ju pli ŝi mergiĝas en „kimrecon”, des pli da ĝojo reeniras la vivon.
      The more she immerses herself in “Welshness”, the more joy comes back into her life.
Conjugation
[edit]
Conjugation of reeniri
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense reeniras reeniris reeniros
active participle reeniranta reenirantaj reenirinta reenirintaj reenironta reenirontaj
acc. reenirantan reenirantajn reenirintan reenirintajn reenirontan reenirontajn
nominal active participle reeniranto reenirantoj reenirinto reenirintoj reenironto reenirontoj
acc. reeniranton reenirantojn reenirinton reenirintojn reenironton reenirontojn
adverbial active participle reenirante reenirinte reenironte
infinitive reeniri imperative reeniru conditional reenirus

Etymology 2

[edit]

From reen (back) +‎ iri (to go).

Verb

[edit]

reeniri (present reeniras, past reeniris, future reeniros, conditional reenirus, volitive reeniru)

  1. (rare) to go back
    • 1907, Henri Vallienne, Kastelo de Prelongo:
      Ni reeniru, ŝi diris; mi timas.
      Let's go back, she said; I'm scared.
Usage notes
[edit]

Usually written as two separate words, an adverb (reen) and a verb (iri), rather than as one compound; most often in reverse order: “iri reen”.