reachtóir

Irish

Etymology 1

From reacht (“law”) +‎ -óir.

Noun

reachtóir m (genitive singular reachtóra, nominative plural reachtóirí)

1. lawgiver, legislator

Declension

Declension of reachtóir (third declension)

bare forms case singular plural nominative reachtóir reachtóirí vocative a reachtóir a reachtóirí genitive reachtóra reachtóirí dative reachtóir reachtóirí forms with the definite article case singular plural nominative an reachtóir na reachtóirí genitive an reachtóra na reachtóirí dative leis an reachtóir don reachtóir leis na reachtóirí

Derived terms

• reachtóireacht f (“lawmaking”)

Related terms

• reachtach (“law-giving, legislative”, adj)
• reachtaigh (“legislate; enact, decree”, verb)
• reachtaíocht f (“legislation”)
• reachtú m (“legislation; enactment”)

 

Etymology 2

Verb

reachtóir

1. second-person singular future indicative of reachtaigh

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “reachtóir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN