rangóir

Irish

Etymology

From rang (“rank”) +‎ -óir.

Noun

rangóir m (genitive singular rangóra, nominative plural rangóirí)

1. (military) ranker

   Synonym: saighdiúir singil

Declension

Declension of rangóir (third declension)

bare forms case singular plural nominative rangóir rangóirí vocative a rangóir a rangóirí genitive rangóra rangóirí dative rangóir rangóirí forms with the definite article case singular plural nominative an rangóir na rangóirí genitive an rangóra na rangóirí dative leis an rangóir don rangóir leis na rangóirí

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “rangóir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• de Bhaldraithe, Tomás (1959) “rangóir”, in English-Irish Dictionary, An Gúm