rękodzielnik
Jump to navigation
Jump to search
Polish
[edit]Etymology
[edit]From rękodzieło + -nik.
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]rękodzielnik m pers (female equivalent rękodzielniczka)
Declension
[edit]Declension of rękodzielnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | rękodzielnik | rękodzielnicy/rękodzielniki (deprecative) |
genitive | rękodzielnika | rękodzielników |
dative | rękodzielnikowi | rękodzielnikom |
accusative | rękodzielnika | rękodzielników |
instrumental | rękodzielnikiem | rękodzielnikami |
locative | rękodzielniku | rękodzielnikach |
vocative | rękodzielniku | rękodzielnicy |
Further reading
[edit]- rękodzielnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rękodzielnik in Polish dictionaries at PWN