rücu
Appearance
Turkish
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Ottoman Turkish رجوع (rucû'), from Arabic رُجُوع (rujūʕ).
Noun
[edit]rücu (definite accusative rücuyu, plural rücular)
Declension
[edit]Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | rücu | |
Definite accusative | rücuyu | |
Singular | Plural | |
Nominative | rücu | rücular |
Definite accusative | rücuyu | rücuları |
Dative | rücuya | rüculara |
Locative | rücuda | rücularda |
Ablative | rücudan | rüculardan |
Genitive | rücunun | rücuların |
Derived terms
[edit]- rücu etmek (“to recede, to revoke”)