ríkisborgararéttur

Icelandic

Etymology

From ríkisborgara (“citizen”) +‎ réttur (“right”, “law”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈriːcɪsˌpɔrkaraˌrjɛhtʏr/
• Rhymes: -ɛhtʏr

Noun

ríkisborgararéttur m (genitive singular ríkisborgararéttar, no plural)

1. citizenship

   Synonym: ríkisfang

Declension

Declension of ríkisborgararéttur (sg-only masculine, based on réttur)

	singular
	indefinite	definite
nominative	ríkisborgararéttur	ríkisborgararétturinn
accusative	ríkisborgararétt	ríkisborgararéttinn
dative	ríkisborgararétti	ríkisborgararéttinum
genitive	ríkisborgararéttar	ríkisborgararéttarins

Related terms

• ríkisborgari (“citizen”)