From réasún (“reason”) + -igh.
réasúnaigh (present analytic réasúnaíonn, future analytic réasúnóidh, verbal noun réasúnú, past participle réasúnaithe)
- (transitive, intransitive) reason, rationalize
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
present
|
réasúnaím
|
réasúnaíonn tú; réasúnaír†
|
réasúnaíonn sé, sí
|
réasúnaímid; réasúnaíonn muid
|
réasúnaíonn sibh
|
réasúnaíonn siad; réasúnaíd†
|
a réasúnaíonn; a réasúnaíos
|
réasúnaítear
|
past
|
réasúnaigh mé; réasúnaíos
|
réasúnaigh tú; réasúnaís
|
réasúnaigh sé, sí
|
réasúnaíomar; réasúnaigh muid
|
réasúnaigh sibh; réasúnaíobhair
|
réasúnaigh siad; réasúnaíodar
|
a réasúnaigh / ar réasúnaigh*
|
réasúnaíodh
|
past habitual
|
réasúnaínn
|
réasúnaíteá
|
réasúnaíodh sé, sí
|
réasúnaímis; réasúnaíodh muid
|
réasúnaíodh sibh
|
réasúnaídís; réasúnaíodh siad
|
a réasúnaíodh / a réasúnaíodh*
|
réasúnaítí
|
future
|
réasúnóidh mé; réasúnód; réasúnóchaidh mé†
|
réasúnóidh tú; réasúnóir†; réasúnóchaidh tú†
|
réasúnóidh sé, sí; réasúnóchaidh sé, sí†
|
réasúnóimid; réasúnóidh muid; réasúnóchaimid†; réasúnóchaidh muid†
|
réasúnóidh sibh; réasúnóchaidh sibh†
|
réasúnóidh siad; réasúnóid†; réasúnóchaidh siad†
|
a réasúnóidh; a réasúnós; a réasúnóchaidh†; a réasúnóchas†
|
réasúnófar; réasúnóchar†
|
conditional
|
réasúnóinn; réasúnóchainn†
|
réasúnófá; réasúnóchthá†
|
réasúnódh sé, sí; réasúnóchadh sé, sí†
|
réasúnóimis; réasúnódh muid; réasúnóchaimis†; réasúnóchadh muid†
|
réasúnódh sibh; réasúnóchadh sibh†
|
réasúnóidís; réasúnódh siad; réasúnóchadh siad†
|
a réasúnódh; a réasúnóchadh† / a réasúnódh*; a réasúnóchadh*†
|
réasúnófaí; réasúnóchthaí†
|
subjunctive
|
present
|
go réasúnaí mé; go réasúnaíod†
|
go réasúnaí tú; go réasúnaír†
|
go réasúnaí sé, sí
|
go réasúnaímid; go réasúnaí muid
|
go réasúnaí sibh
|
go réasúnaí siad; go réasúnaíd†
|
—
|
go réasúnaítear
|
past
|
dá réasúnaínn
|
dá réasúnaíteá
|
dá réasúnaíodh sé, sí
|
dá réasúnaímis; dá réasúnaíodh muid
|
dá réasúnaíodh sibh
|
dá réasúnaídís; dá réasúnaíodh siad
|
—
|
dá réasúnaítí
|
imperative
|
réasúnaím
|
réasúnaigh
|
réasúnaíodh sé, sí
|
réasúnaímis
|
réasúnaígí; réasúnaídh†
|
réasúnaídís
|
—
|
réasúnaítear
|
verbal noun
|
réasúnú
|
past participle
|
réasúnaithe
|
* indirect relative
† archaic or dialect form
- réasúnaíocht f (“(act of) reasoning; rationality; rationale”)
See the etymology of the corresponding lemma form.
réasúnaigh
- inflection of réasúnach (“reasoning, rational”):
- vocative/genitive singular masculine
- (archaic) dative singular feminine
- Ó Dónaill, Niall (1977) “réasúnaigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
- de Bhaldraithe, Tomás (1959) “réasúnaigh”, in English-Irish Dictionary, An Gúm
- “réasúnaigh”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013-2024