pychlić

Old Polish

Etymology

Borrowed from Old Czech [Term?].

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɨxlʲit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɨxlʲit͡ɕ/

Verb

pychlić impf

1. to care for (to attend to the needs of)

   Synonym: kębłać

   • 1885-2024 [c. 1450], Jan Baudouina de Courtenay, Jan Karłowicz, Antoni Adam Kryńskiego, Malinowski Lucjan, editors, Prace Filologiczne‎^[1], volume IV, page 580:

     Qui nutrit et diligit inordinate corpus suum køble, pychly nevrzødne

     [Qui nutrit et diligit inordinate corpus suum kąble, pychli nieurządnie]

Descendants

• Middle Polish: pychlić

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “pychlić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN