puditus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of pudeō.
Participle
[edit]puditus (feminine pudita, neuter puditum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | puditus | pudita | puditum | puditī | puditae | pudita | |
genitive | puditī | puditae | puditī | puditōrum | puditārum | puditōrum | |
dative | puditō | puditae | puditō | puditīs | |||
accusative | puditum | puditam | puditum | puditōs | puditās | pudita | |
ablative | puditō | puditā | puditō | puditīs | |||
vocative | pudite | pudita | puditum | puditī | puditae | pudita |
References
[edit]- "puditus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)