Jump to content

puditus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Perfect passive participle of pudeō.

Participle

[edit]

puditus (feminine pudita, neuter puditum); first/second-declension participle

  1. ashamed

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative puditus pudita puditum puditī puditae pudita
genitive puditī puditae puditī puditōrum puditārum puditōrum
dative puditō puditae puditō puditīs
accusative puditum puditam puditum puditōs puditās pudita
ablative puditō puditā puditō puditīs
vocative pudite pudita puditum puditī puditae pudita

References

[edit]