przywilej

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin prīvilēgium.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʂɘˈvi.lɛj/

• (Lesser Poland):
  • (Lasovia) IPA^(key): /pʂɘˈvi.lɛj/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ilɛj
• Syllabification: przy‧wi‧lej

Noun

przywilej m inan

1. privilege (particular benefit, advantage, or favor; a right or immunity enjoyed by some but not others; a prerogative, preferential treatment)
2. (historical, law) privilege (decree issued by the ruler, by virtue of which some individuals or the whole state gained certain powers)
3. (Lasovia) Synonym of nałóg (“bad habit, vice”)

Declension

Declension of przywilej

	singular	plural
nominative	przywilej	przywileje
genitive	przywileju	przywilejów/przywilei
dative	przywilejowi	przywilejom
accusative	przywilej	przywileje
instrumental	przywilejem	przywilejami
locative	przywileju	przywilejach
vocative	przywileju	przywileje

Further reading

• przywilej in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przywilej in Polish dictionaries at PWN
• przywilej in PWN's encyclopedia
• Oskar Kolberg (1865) “przywileje”, in Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Serya II. Sandomierskie (in Polish), page 264