przysięgły

Polish

Etymology

From przysiąc +‎ -ły. Sense 1 is a semantic loan from Latin iūrātor.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɘˈɕɛŋɡ.wɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛŋɡwɘ
• Syllabification: przy‧sięg‧ły

Adjective

przysięgły (not comparable, no derived adverb)

1. (law) sworn (bound as though by an oath)

Declension

Declension of przysięgły (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	przysięgły		przysięgła	przysięgłe	przysięgli	przysięgłe
genitive	przysięgłego		przysięgłej	przysięgłego	przysięgłych
dative	przysięgłemu		przysięgłej	przysięgłemu	przysięgłym
accusative	przysięgłego	przysięgły	przysięgłą	przysięgłe	przysięgłych	przysięgłe
instrumental	przysięgłym		przysięgłą	przysięgłym	przysięgłymi
locative	przysięgłym		przysięgłej	przysięgłym	przysięgłych

Related terms

verbs

• przysiąc
• przysięgać

 

Noun

przysięgły m pers (female equivalent przysięgła)

2. (nominalized, law) juror (member of a jury)

   Synonym: ławnik

Declension

Declension of przysięgły

	singular	plural
nominative	przysięgły	przysięgli
genitive	przysięgłego	przysięgłych
dative	przysięgłemu	przysięgłym
accusative	przysięgłego	przysięgłych
instrumental	przysięgłym	przysięgłymi
locative	przysięgłym	przysięgłych
vocative	przysięgły	przysięgli

Derived terms

noun

• ława przysięgłych

 

Verb

przysięgły

1. third-person plural nonvirile past of przysiąc

Further reading

• przysięgły in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przysięgły in Polish dictionaries at PWN