przyprawić

Polish

Etymology

From przy- +‎ prawić.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɘˈpra.vit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -avit͡ɕ
• Syllabification: przy‧pra‧wić

Verb

przyprawić pf (imperfective przyprawiać)

1. (transitive) to season (to flavour food)

Conjugation

Conjugation of przyprawić pf

	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		przyprawić
future tense	1st	przyprawię			przyprawimy
	2nd	przyprawisz			przyprawicie
	3rd	przyprawi			przyprawią
	impersonal	przyprawi się
past tense	1st	przyprawiłem, -(e)m przyprawił	przyprawiłam, -(e)m przyprawiła	przyprawiłom, -(e)m przyprawiło	przyprawiliśmy, -(e)śmy przyprawili	przyprawiłyśmy, -(e)śmy przyprawiły
	2nd	przyprawiłeś, -(e)ś przyprawił	przyprawiłaś, -(e)ś przyprawiła	przyprawiłoś, -(e)ś przyprawiło	przyprawiliście, -(e)ście przyprawili	przyprawiłyście, -(e)ście przyprawiły
	3rd	przyprawił	przyprawiła	przyprawiło	przyprawili	przyprawiły
	impersonal	przyprawiono
conditional	1st	przyprawiłbym, bym przyprawił	przyprawiłabym, bym przyprawiła	przyprawiłobym, bym przyprawiło	przyprawilibyśmy, byśmy przyprawili	przyprawiłybyśmy, byśmy przyprawiły
	2nd	przyprawiłbyś, byś przyprawił	przyprawiłabyś, byś przyprawiła	przyprawiłobyś, byś przyprawiło	przyprawilibyście, byście przyprawili	przyprawiłybyście, byście przyprawiły
	3rd	przyprawiłby, by przyprawił	przyprawiłaby, by przyprawiła	przyprawiłoby, by przyprawiło	przyprawiliby, by przyprawili	przyprawiłyby, by przyprawiły
	impersonal	przyprawiono by
imperative	1st	niech przyprawię			przyprawmy
	2nd	przypraw			przyprawcie
	3rd	niech przyprawi			niech przyprawią
passive adjectival participle		przyprawiony	przyprawiona	przyprawione	przyprawieni	przyprawione
anterior adverbial participle		przyprawiwszy
verbal noun		przyprawienie

Related terms

noun

• przyprawa

Further reading

• przyprawić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przyprawić in Polish dictionaries at PWN